Moment supreme, Eenhoorn geeft niet thuis

Zaterdag 10 april stond voor velen gemarkeerd als de dag waarop het zou moeten gebeuren. Na een tot dan toe heel goed seizoen (normaliter zou ik zelfs fenomenaal gebruiken ware t niet dat 2 jaar terug het allemaal nog beter verliep), een seizoen waarin alle Klippen (Daan) vakkundig werden omzeild, Compagnieen (ikzelf) werden ontmanteld en zelfs de Heer (Peter) om erbarmen smeekte: een seizoen dat zijn culminatiepunt zou krijgen op zaterdag 10 april.

In de grote zaal, echter zonder liveborden, begon om 12.00 de strijd. Onze rijzende ster Farhad Mukhtarov nam de honneurs waar op het eerste bord. Daar waar andere teams voor zeer veel geld, grote aankopen doen, (niet in het minst overigens in Noord-Holland, Santpoort (Peelen), KC (Veelen), Purmerend (Reinderman) en de Wijkertoren (Plukkel) daar bewijst de Eenhoorn keer op keer dat je met een goede jeugdopleiding en zeer inventief scouten je volop mee kan draaien in de schaak (sub)top.
De tegenstander van Farhad was Lars Ootes, het gaat te ver om de Ootes broers ook te presenteren als product van de fameuze Eenhoorn School , edoch hun vader Piet was in de vroege Eenhoorn jaren een gevreesde houwdegen op bord 8 (en ook gevreesd door de eigen teamleden daar Piet immer 23 zetten in (zijn laatste) 4 minuten plachtte uit te voeren).
Farhad kan schaken, en met schaken bedoel ik ook echt schaken, Russische Schaakschool. Ootes, weerbarstig, bruisend, zeer talentvol trok ten aanval en onze man stutte op bewonderenswaardige wijze zijn stelling, nam en passant een pion mee maar na harde strijd onder druk van de klok sloeg de aanval van Ootes door.

Daarmee was de stand op 2,5-0,5 gekomen, U dient te weten dat 2 weken geleden Arne Moll remise had (vooruit)gespeeld tegen Robert Ris, een bevestiging van de bekende kreet : “de Moll is back”. Arne in deze vorm is voor elke speler een nachtmerrie. Onze tot dan toe in grootste vorm stekende speler: Peter, the Mean Machine, The Dogmanian Devil Doggers produceerde echter tot ontzetting van alles wat de Eenhoorn een warm hart toedraagt, een kwalitatief zeer matige partij. Na een schaak door de immer degelijke van der Poel op g4 met de loper liep Hoorns Hoop naar c7 met de koning. Peter verwachtte een schaak met de zwarte loper op f4, het schaak met de loper kwam, echter tot zijn ontzetting belandde de loper op a5, hetgeen einde partij inhield daar de toren op d8 verloren ging.

Ron Deen op bord 5 tegen Lennart Ootes speelde een interessante opzet in het 4-paardenspel met zwart. Een gemankeerde koningsveste werd door Ootes belegerd, maar met inventief spel hield zwart alles bij elkaar en zelfs waren er mogelijkheden tot voordeel. Het voordeel kwam op zet 37, een zeer perspectiefrijk toreneindspel kwam op het bord, echter Ron had nog weinig tijd en helaas bleek het voordeel na zet 40 te zijn verdampt, waarna tot remise werd besloten.

Ikzelf intussen was niet ontevreden, een Catalaanse opzet van mijn kant resulteerde na Db3 en Db6 in Da6 van zwart, gevolgd door Dc4. ongeveer 10 zetten later was de zwarte dame gevangen, echter wel ten koste van loper, paard en 2 pionnen. Wit leek over de beste papieren te beschikken, maar greep toch behoorlijk mis in de tijdnood van tegenstander Ewoud de Groote. 3 zwarte vrijpionnen kwamen ineens vervaarlijk opzetten, gelukkig voor de thuisploeg, na een wat schimmige fase won ik veel materiaal, voordat een van de 3 pionnen een hoofdrol kon vertolken.

3-2, en all to play for. In ieder geval klinkt t aardig, in werkelijkheid viel t allemaal toch niet mee. Arne intussen binnengelopen na verblijf in Schotland keek nog even hoopvol rond, maar allengs slonken de kansen op succes.
Daan Zult speelde met wit tegen Leon Pliester. Wit kwam met voordeel uit de opening, zwart won 2 stukken voor toren en pion, maar het was een typische Kramnik-stelling , de toren en pion waren beduidend krachtiger. Op enige momenten kon wit afwikkelen naar zeer gunstige eindspelen, zelfs met 2 pionnen en toren, echter Daan stelde telkenmale de afwikkeling uit, totdat er uiteindelijk een afwikkeling op het bord kwam die veel minder duidelijk was en na een aantal onnauwkeurigheden was het zwart die op winst kon spelen en uiteindelijk het punt wist bij te schrijven.

Tom Balla op bord 10 tegen Jesper de Groote verliep aanvankelijk heel goed, een egel spelling van de Groote werd behoedzaam aangepakt door Tom en na het gebruikelijke neerzetten van de stukken, begon de vereenvoudiging en kwam er een toren & dame-eindspel op het bord. Het zag er optisch goed uit voor wit maar ook hier werd vrij spoedig tot remise besloten

4,5-2,5 nu moest het komen van onze Jannen en Martijn die met zwart de Russische verdediging voorschotelde aan BSG topkanon Berelovich. De grootmeester ruilde zo nu en dan een stuk, keek naar de stelling probeerde het even zag dat Martijn geen krimp gaf, en ruilde dan weer een stuk, keek even wat Martijn deed, deze gaf geen krimp en wederom werd een stuk geruild. Uiteindelijk kwam er een loper tegen paard eindspel op het bord, Wit won een lelijke dubbelpion, maar genoeg bleek het niet en Martijn kon wederom een halfje bijschrijven. Een mooie plusscore dit seizoen voor Martijn, tegen 2 grootmeesters, 1 Internationaal meester en 3 Fide-meesters, voorwaar geen sinecure!
5-3 en onze Jannen nog in de strijd!
Henk-Jan Visser speelde tegen Peter Drost en een moeilijk te taxeren stelling verscheen op het bord na de Franse opening. Ardjan speelde zijn Benoni verdediging en won een pion, al was ook hier niet duidelijk wie er beter stond.
Beiden zullen het waarschijnlijk zich niet herinneren, maar een van de laatste potten die Piet Ootes speelde in de interne competitie van de Eenhoorn was tegen de toen piepjonge en zeer leergierige Henk-Jan. Waarschijnlijk heeft Henk-Jan toen iets opgepikt van Piet wat hij beter niet had kunnen krijgen: het tijdnoodvirus…
Ik ben persoonlijk van mening dat Henk Jan veel en veel beter kan dan hij nu laat zien als hij zijn tijdsindeling op orde krijgt. Langdurig turen in de opening resulteerde in weinig tijd op het einde, en daar zijn tegenstander een goede pot op het bord neerlegde, kon onze man het ten slotte niet bolwerken.

Ardjan speelde intussen puik door en zijn tegenstrever van der Heijden, deed er niet voor onder, offerde nog een pion, totdat een zeer on-orthodox toreneindspel op het bord verscheen. Van der Heijden greep in een hectische slotfase als een na laatste mis, waarna onze Ardjan als laatste bok mocht schieten en in plaats van met 1 punt helemaal met lege handen achterbleef. En Zo geschiedde.

Tot slot rest me niets anders dan zowel BSG als Purmerend succes te wensen voor de laatste ronde. Een snelle rekensom leert dat een overwinning van BSG met 5,5-4,5 nog soepeltjes met 10-0 door onze grote vrienden uit het Purmerland teniet kan worden gedaan.

1 reactie op “Moment supreme, Eenhoorn geeft niet thuis”

  1. Nog enige kans om het eindspel van Martijn vanaf f5 te zien te krijgen?