The dream lives on: door ook het sterke Dr. Max Euwe uit Enschede te verslaan, blijft de Eenhoorn in klasse 1A gedeeld aan kop, waardoor promotie naar de Meesterklasse nog mogelijk is.

Het was een zware bevalling, dat moet gezegd, ondanks een meevaller nog voordat er een zet gespeeld was: de tegenstander van ondergetekende was op het laatste moment verhinderd, zodat het eerste reglementaire punt voor de Eenhoorn al direct een feit was. En dat terwijl Euwe al met twee invallers naar Hoorn gekomen was: gunstiger konden de voortekenen niet zijn.

Maar het werd een echte wedstrijd, mede dankzij de grote vechtlust van Dr. Max Euwe. Thema van de dag: LPDO, oftewel Loose Pieces Drop Off, zoals een bekend motto van John Nunn luidt waarmee bedoeld wordt dat ongedekte en raar geplaceerde stukken het risico lopen slachtoffer te worden van de een of andere tactische wending. Stukkencoördinatie, daar draait het allemaal om in het schaakspel. Niet voor niets was Nimzowitsch een voorstander van Überdeckung, een les die de spelers zaterdag maar ten dele geleerd leken te hebben.
Lopen wij de borden af:

Aan bord 1 bracht Martijn Monteban met zwart een rustig Russisch op het bord tegen de sterke Floris van Assendelft. Zwart was nergens in gevaar en de enige ‘loose pieces’ waren een zwarte dame op a4 en een wit paard op h3. Dat viel mee en dus was niemand verbaasd toen na de opening relatief snel de vrede getekend werd. Bord 2 was een walk-over: ondergetekende ontving een gratis (en naar zou blijken kostbaar) punt omdat tegenstander Feltman op het laatste moment door familieomstandigheden verhinderd was.

Aan het derde bord speelde Peter Doggers (z) een goede partij tegen Ton Ellenbroek. Peter kreeg een Schots Vierpaardenspel voorgeschoteld, maar was niet onder de indruk van wits plan om de zwarte hangende pionnen onder vuur te nemen. Een ‘loose’ wit paard op a6 luidde wits ondergang in. Na een standaardwending gemist te hebben was het direct uit: 0-1.

Mark van Ojik speelde met wit een ongebruikelijk variant van het Frans en kwam in een voor wit iets beter eindspel terecht. Zijn tegenstander, Luc Compagnie, had een geïsoleerde c-pion, maar wel het loperpaar. Wit had iets meer ruimte en, naar bleek, een betere eindspeltechniek. Dat was Mark wel toegevertrouwd. Ook hier een punt voor de Eenhoorn.

Aan 5 had Henk-Jan Visser een zware dag tegen de sterk spelende Tim Lammens. Enkele op zichzelf niet fatale zetten leidden niet alleen tot een ongerocheerde koning maar vooral wederom tot diverse ‘loose pieces’ bij zwart, zoals een loper op c2, een paard op g4 en later een toren op a4 en dat kon gewoon niet goed aflopen. Lammens maakte het met een kleine combinatie fraai af.

Kersverse vader Daan Zult speelde sterk op bord 6 met wit tegen een Egel van Pierre Wilde, waarbij laatstgenoemde een loper op a3 gedeplaceerd zag. Met kleine maar venijnige zetjes bouwde Daan zijn voordeel uit, maar net toen hij de beslissende klap kon uitdelen door zijn randpion, dat lieve kleine ding, naar de heerlijkheid te begeleiden, miste hij om onverklaarbare redenen plotseling het een en ander waardoor het toch nog erg lastig werd. Op het laatst was het zelfs zwart die op winst kon spelen, maar ook hij zag het niet meer: remise dus.

De partij van de dag werd gespeeld door Farhad Mukhtarov, die wederom een fluwelen techniek liet zien tegen Laurens Snuverink. Aan de zwarte zijde van een QGD (Geweigerd Damegambiet) overklaste hij zijn tegenstander eerst vanuit de opening, vervolgens met een petite combinaison in het middenspel en tenslotte door een geruisloze behandeling van het eindspel. Dat er na afloop enige kleine verbeteringen gevonden werden, deed niets af aan de indruk die Mukhtarov wederom op vriend en vijand maakte.

Ardjan Langedijk had, evenals Visser, een off-day. In een te optimistisch gespeeld Koningsgambiet won wit weliswaar zijn geofferde pion terug, maar bleef met diverse zwaktes in zijn stelling zitten. Dat de blunder uiteindelijk door een te profiteren van een ‘loose piece’ (de witte dame op d1) afgestraft werd door tegenstander Buendgen, zal inmiddels niemand meer verbazen.

De spannendste partij van de dag kwam op naam van Ron Deen (9) die tegen Christian Scho een curieuze pot speelde. Tegengestelde rochades zorgde voor vuur op het bord, maar het leek aanvankelijk Ron te zijn die in de touwen moest. De toeschouwers waren dan ook verbaasd dat de witspeler ergens in deze heksenketel zijn loper heen en weer begon te spelen, waardoor Ron het initiatief naar zich toe kon trekken. Hij won een toren, maar bleef wel zitten met een blootgestelde koning. De witspeler wist daar vervolgens optimaal omheen te schwindelen, en net toen Deen de vis op het droge leek te hebben, had zijn tegenstander een eeuwig schaakje in de stelling weten te weven. Leep, en dus remise.

Tenslotte bord 10. Tom Balla had met wit tegen Taras Boguslawskij, van wie gevreesd werd dat hij de krachten van Tarrasch, Bogoljoebov en Boleslavski in zich verenigd had, een Réti Opening met vroeg b2-b4 op het bord. Tom leek ergens in het middenspel goede zaken te doen en alle Eenhoorn-spelers hadden in het eindspel het punt al geteld, maar dit werd betwist door de spelers van Euwe, zodat nadere analyse moet uitwijzen wie er nu gelijk had. Hoe het ook zij, ergens ging het mis en kwam Balla in een verloren eindspel te terecht. Dat tikte de tegenstander vervolgens prima uit.

Eindbalans: beide partijen scoren 4,5 punt. Maar de Eenhoorn wint de wedstrijd.

Categorie 1e team, Bondswedstrijden