Uiteindelijk kon De Eenhoorn na een lange slopende schaakmiddag tegen De Wijker Toren in de Huesmolen de twee matchpunten veiligstellen die al enkele uren lang voor het oprapen lagen. Na 4 uur spelen bij een 3,5-3,5 tussenstand resteerden drie gunstige stellingen met in totaal vijf (!) pluspionnen. Waar Arne en Peter hun gunstige stellingen niet konden verzilveren was Mark van Ojik het goudhaantje die voor de grote opluchting mocht zorgen door een theoretisch (maar altijd lastig) remise-eindspel T + L tegen T toch tot winst te voeren. 5,5-4,5 derhalve en De Eenhoorn mag zijn (niet al te grote) titelaspiraties blijven koesteren. En, een fijne revanche voor de gevoelige nederlaag met dezelfde cijfers twee seizoenen geleden toen De Eenhoorn de titel op een haartje mistte.

Als eerste was wederom ondergetekende klaar (Ardjan), ditmaal met een halfje. Een tactisch remise-aanbod in een weliswaar gelijke stand maar met aanzienlijk minder tijd bracht tegenstander Jimmy van Zutphen dusdanig in de war dat die afwisselend ging nadenken en de stellingen van zijn medespelers ging bekijken, om na een half uur het aanbod alsnog aan te nemen.
Vlak daarna haalde Ron Deen het volle punt binnen; hij had weinig overgelaten van de arme Cees Duivenvoorde.

Ook Farhad, in zijn eerste thuiswedstrijd voor De Eenhoorn, kon spoedig daarna het volle punt binnenhalen met een kleine maar fraaie combinatie (partij als enige helaas niet beschikbaar onder ‘livepartijen’).
Henk-Jan had de eer om het tegen oud-clubgenoot Sjoerd Plukkel op te nemen op bord 2. Dat verging hem slecht, geen beste week voor onze man.

Beter nieuws aan bord 7 waar Martijn Monteban in het Koningsgambiet van Stefan Slings 1,5 pion won en uiteindelijk een ziedende aanval overleefde om zelf een nog dodelijkere tegenaanval op te zetten die doorsloeg.
Dit goede nieuws werd ongedaan gemaakt door de zeldzame en verrassende nederlaag van Daan Zult op bord 1 tegen Bart-Piet Mulder. Daan verkreeg in het middenspel weliswaar een duidelijk betere stelling maar een reeks fouten en oplettendheid van Mulder zorgden voor een harde nul.

(vervolg door Piet Aardenburg)

Rob hield zich lang staande in mindere stand maar het was vermoedelijk technisch verloren. Broek deed er lang over maar wist de winstweg uiteindelijk wel te vinden.
Arne bleef staan met een pion meer, maar hij moest zich voortdurend secuur verweren tegen het actieve stukkenspel van den Heeten. Arne gaf geen krimp en dH staakte zijn winstpogingen en bood remise aan.
Mark stond gewonnen maar had nog een hele kluif aan de verzilvering van het punt. De afronding was fraai (zie live-games). Er was nog heel even lichte commotie toen Uylings een halve poging deed om remise te claimen.
Peter gaf gaandeweg zijn voordeel weg en zijn lichaamstaal verraadde onweer. In de laatste fase kreeg Peter een remise-aanbod, ik adviseerde het aan te nemen, maar Peter speelde door met nog maar heel weinig tijd. Duijker was blijkbaar ook moe en onzeker en profiteerde niet vd situatie. Toen Peter om 18.00 uur alsnog remise aanbood accepteerde Rick het, tot groot ongeloof van alle omstanders.

Categorie 1e team, Bondswedstrijden