Het tweede team van de Eenhoorn heeft in de laatste ronde het kampioenschap behaald. Een gelijkspel tegen VAS 2 bleek voldoende voor de eerste plaats. Hierdoor promoveert het team voor het eerst in de geschiedenis naar de tweede klasse.

Zes jaar lang heeft het tweede team in de derde klasse van de KNSB gespeeld. Na een sterk eerste seizoen waren wij elk jaar weer een degradatiekandidaat, in sommige jaren moesten wij ons in de laatste ronden uit schijnbaar hopeloze positie terugvechten, en zelfs vorig jaar nog werd de degradatie pas in de slotronde afgewend. Maar alles veranderde met de terugkeer van Jerrel en de komst van Tom. Ineens kon de Tweehoorn meestrijden in de top, en dat niet alleen, in een klasse waarin de verschillen klein waren trokken wij dankzij overwinningen op alle concurrenten aan het langste einde en is het kampioenschap binnen.

We begonnen het seizoen sterk met drie overwinningen, waarna we ons verslikten tegen Amstelveen. Dicht konden we echter goedmaken in de twee ronden daarna waarin we de voornaamste concurrenten ontmoetten. Zeer spannend was de wedstrijd tegen Caissa, die pas in de slotfase in ons voordeel werd beslist. Onze volgende wedstrijd, thuis tegen de latere nummer twee HWP Zaanstad, werd een titanengevecht dat overtuigend door ons werd gewonnen. Daarna gaven wij ons visitekaartje nog af tegen Utrecht. De volgende wedstrijd tegen een versterkt Tal, vechtend tegen degradatie, liep niet goed af maar de concurrentie profiteerde hier niet van. Daardoor was de 4-4 in de slotronde voldoende voor het kampioenschap.

Deze 4-4 was met recht bloedeloos te noemen. Al vrij snel na het begin van de wedstrijd was het iedereen wel duidelijk dat beide teams best wel wilden winnen, maar toch vooral niet wilden verliezen. Toen de tegenstander van Arjon een wel heel woest paardoffer plaatste werd de vraag ineens urgent: Willen we een strijd op leven en dood? Nee dus, na overleg tussen de teamleiders werd in die partij, evenals in alle andere tot remise besloten. Beide teams konden nu wachten op de uitslagen van de andere wedstrijden die beslissend zouden zijn voor kampioenschap en degradatie.

Het zonnetje scheen en er was genoeg bier, dus werd het een aangename middag, ook omdat niemand echt geloofde dat HWP Zaanstad de enorme achterstand in bordpunten kon overbruggen. Om ongeveer half zeven kwam het verlossende bericht, HWP had met 5-3 gewonnen en wij zijn kampioen!

Voor mij als teamleider is dit een grote opluchting, vooral omdat ik als speler het niet makkelijk had. Ik begon desastreus met drie nederlagen, daarna ging het wat beter, met als hoogtepunt het halfje tegen Caissa. Jerrel begon juist heel sterk aan het seizoen, later speelde het gebrek aan routine toch wat op, maar hij scoorde zeer degelijke hele en halve punten op de momenten dat het nodig was. Wilko is weer helemaal terug. Hij verloor slechts een partij, en won er drie. Vooral zijn overwinning in de moeilijke wedstrijd tegen Caissa was cruciaal voor het kampioenschap. Ook Ronald zette weer een stap vooruit, ook hij verloor een keer en won drie keer, tegen sterke tegenstanders. Alexander werd twee keer aan het eerste uitgeleend, gelukkig speelde hij toch zes keer mee aan een topbord. Dat leverde vier overwinningen op met als onbetwist hoogtepunt de overwinning op Chris de Saegher van HWP Zaanstad.

Maar dan de topscorers, drie spelers van de Tweehoorn haalden de schitterende score van 6,5 uit 9. Arjon werd door mij nog een beetje aan de lage borden gehouden in de hoop dat hij flink zou scoren, en dat is gelukt. Vijf keer haalde hij het punt binnen. Tom mocht het hele jaar met wit spelen en dat deed hij goed want hij bleef als enige ongeslagen. Vier keer won hij zijn partij, nooit kwam hij in gevaar. En dan is er nog Joseph, die in acht van de negen wedstrijden aan het eerste bord plaatsnam en de ene na de andere crack van het bord mepte. Maar liefst zes keer trok hij aan het langste eind, tegen achtereenvolgens Bes, Timmerman, Eijk, Willemsma, Roebers en Wagenaar.

Zoals gebruikelijk bij de Eenhoorn werd er weinig gebruik gemaakt van invallers, maar als die er zijn leveren ze doorgaans een belangrijke bijdrage in het succes. Maar de vormcrisis in het derde speelde ons hier parten. In vorige seizoenen hadden de invallers altijd een belangrijke bijdrage in de strijd tegen de degradatie, deze keer deden ze slechts het minimale met een halfje van Jort tegen Caissa. Barry en Jasper speelden slechts 1 partij en verloren. Sereyo maakte zijn debuut tegen Utrecht maar kwam niet tot scoren tegen een ervaren tegenstander.

Tot ziens volgend jaar in de tweede klasse!

Categorie 2e team, Bondswedstrijden, Senioren